WADY POSTAWY U DZIECI Z WADAMI SERCA (Gdy dziecko się garbi…)

Pacjenci po operacjach kardiochirurgicznych są narażeni na wady postawy i skrzywienia kręgosłupa, szczególnie w obrębie odcinka piersiowego i szyjnego (ale również w obrębie całego kręgosłupa). By tego uniknąć, należy stosować się do zaleceń pooperacyjnych i, jeszcze w szpitalu, poprosić o konsultację z fizjoterapeutą. Najważniejszy jest jednak okres rehabilitacji pozaszpitalnej, który powinien obejmować zarówno zajęcia specjalistyczne, udział w turnusach rehabilitacyjnych jak i ćwiczenia w domu.

Z CZEGO WYNIKAJĄ WADY POSTAWY U DZIECI z WWS?

Związane są one z przerwaniem ciągłości tkanek w obrębie mostka (po sternotomii) i żeber (torakotomii). Gdy tkanki wokół blizny goją się, mogą pojawić się zrosty, uczucie ciągnięcia, potęgowane w okresie wzrostu dziecka. Wówczas, odruchowo, maluch przyjmuje najwygodniejszą pozycję, kierując ramiona i głowę do przodu (potocznie mówiąc „garbi się”). Często zaburzony jest również tor oddechowy, ruchomość żeber podczas oddechu, pozorny zmniejszony zakres ruchomości stawu barkowego, nieprawidłowy wzorzec ruchu łopatki, jak i zaburzenia tłoczni brzusznej i stabilizacji centralnej.

JAK TEMU ZAPOBIEC?

wypracowując nawyk zachowania prawidłowej postawy „otwartej” (sprawdzi się u starszych dzieci),
mobilizując bliznę (pisaliśmy już o tym)
stosując ćwiczenia korekcyjne w tym równoważne, stabilizujące i mobilizujące,
dbając o odpowiednią ilość spontanicznej aktywności fizycznej z uwzględnieniem wydolności i możliwości ruchowych dziecka.

JAKIE ĆWICZENIA MOŻNA WYKONYWAĆ W DOMU?

Takie, które nie stwarzają ryzyka dla dziecka i które mają formę zabawy! Najprostsze to:

klaskanie z przodu i z tyłu (na stojąco) z uwzględnieniem prawidłowego wzorca tego ruchu, czyli przy klaśnięciu z tyłu należy unikać nadmiernego wysunięcia głowy i barków do przodu i skrócenia szyi
unoszenie kijka do góry nad głowę oraz dalej za głowę (na stojąco lub w siadzie „po turecku”, powtarzane wielokrotnie, powoli) Tutaj bardzo istotne jest prawidłowe ustawienie odcinka lędźwiowego kręgosłupa w pozycji neutralnej i napięcie mięśni brzucha.
„paszcza krokodyla” – dziecko leży na podłodze na lewym boku. Lewa noga prosta, prawa lekko ugięta. Ręce wyprostowane na wprost głowy. Prawą rękę dziecko odwodzi za plecy. Lewa ręka i nogi zostają w pozycji na boku (nogę można lekko przytrzymać w biodrze). Ręka wraca na miejsce, następnie zmieniamy bok.
naprzemienne odwodzenie rąk do tyłu tak, by sięgnąć wyprostowaną ręką przedmiot położony za dzieckiem (w siadzie prostym lub „po turecku”) – ruch należy wykonać z rotacją tułowia.
I wiele, wiele innych…

DLACZEGO WARTO ĆWICZYĆ?

Rehabilitacja pozaszpitalna na ogromne znacznie nie tylko dla poprawy zakresu ruchomości w obrębie klatki piersiowej, obręczy barkowej, kręgosłupa, ale także dla:

zoptymalizowania wydolności krążeniowo-oddechowej,
zwiększenia pojemności płuc,
aktywizacji pompy mięśniowo-sercowej.

Ważne, aby ćwiczenia zostały zaplanowane i dopasowane do dziecka przez fizjoterapeutę po wcześniejszej wnikliwej diagnostyce. Nie ma idealnego zestawu ćwiczeń, który jest odpowiedni dla wszystkich dzieci z WWS, mimo iż czasem historia ich choroby jest podobna.

Za wspaniałą pracę (oraz instruktaż i nagrania) serdecznie dziękujemy Pani Marcie Słocińskiej, fizjoterapeutce z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Bolesławcu .